Something old, something new

Kijk, zo had ik het dus helemaal bedacht. In de stad, met een koffietje, muffintje en laptop mijn reisverslag schrijven. Super! Ik heb geprobeerd een afspraak met mezelf te maken om niet teveel naar de Starbucks te gaan aangezien het zo duur is, maar 1x per week gaat het ben ik bang wel worden.

Wouw wat is er een hoop gebeurd! En wat voel ik me goed! Joepie. Ik ben helemaal op de goede plek geloof ik. Het maakt vooral zo'n groot verschil of ik in de stad zit of in een dorpje. In Digby heb ik absoluut een leuke tijd gehad, maar vooral de laatste week zat ik in een behoorlijke dip en zag ik het even niet meer zo vrolijk in. Ik had met Jasmijn geskyped en op de een of andere manier werd ik heel erg verdrietig. Maar hier in Halifax doe ik lekker mn eigen ding. Ik doe mijn eigen boodschappen, kook mijn eigen eten, ben binnen 10 minuutjes in de winkelstraat en er zijn veelste veel leuke restaurantjes en koffietentjes die ik kan ontdekken. Voordat ik verder ga zal ik eerst nog even terug gaan naar Digby.

Begin oktober was ik geëindigd met mijn vorige verslag. De moeder van Sophie was op bezoek en ik ben op hun laatste dag mee gaan lunchen. We vonden een leuke pub die vroeger een treinstation was geweest. Een erg lekker broodje gegeten op kosten van Willem (Sophie's vader) , zoals Sophie's moeder dat zei. Bedankt Willem! Haha. Diezelfde avond was het Halloween. We moesten gewoon werken die avond, maar zodra we rond 10 uur terug naar onze kamer liepen, zagen we al allerlei verkleden collega's. Leuk!!!! Ik kreeg meteen de kriebels om me ook zo snel mogelijk om te kleden. Het is een beetje moeilijk uit te leggen hoe ik verkleed was. Ik had een bloemenkrans geknutseld, stikjes op mijn shirt geknoopt en lintjes om mijn enkels gedaan. Een soort bloemen ballerina dus met als motto: 'Meisjes die bloemen dragen mag je kussen zonder te vragen'. Aangezien deze zin moeilijk te vertalen valt in het Engels heb ik geen kusjes gekregen. Gelukkig maar haha. Het werd een hele gezellige avond. De volgende dag moest ik alleen alweer opstaan voor werk om 6.00 uur, dus ik was netjes om 1.00 uur naar huis gegaan en voelde me prima de volgende ochtend.

Toen wij in juli aankwamen bij The Pines werd ons verteld dat we een treatment van de spa gratis kregen. Op 4 oktober leek het mij een goed idee om mezelf te laten verwennen. Ik had een massage geboekt. Ik had nog nooit een professionele massage gehad dus eigenlijk was ik wel heel erg benieuwd. Het regende heel hard die dag, dus een perfecte spa dag vond ik zelf. Tonia heeft me heerlijk gemasseerd en we hebben gezellig gekletst tussendoor. Daarna mocht ik nog gebruik maken van de steam shower en de sauna. Uiteindelijk alleen voor de sauna gekozen. Lekker! Ohja en om mezelf nog even dubbel te verwennen ben ik die avond uiteten gegaan met Erin. In het restaurant van het hotel zelf.

Op 10 oktober hadden we een staff luncheon om Thanksgiving te vieren. Met al het personeel in het restaurant en genieten van een buffet + een dessertbuffet! Daarna kon je voor 10 dollar het goede doel steunen door een taart in het gezicht te gooien bij de General Manager of 1 van de andere managers. Eigenlijk wilde ik graag een taart bij de General Manager in het gezicht gooien.. maar aangezien al 2 mensen dat hadden gedaan heb ik het maar bij Annah Boucher gedaan, de Front Desk Manager. Het was een bijzondere ervaring haha. Daarna waren Sophie en ik uitgenodigd om Thanksgiving te vieren bij Sherry, de afwaster. Sherry is echt ontzettend lief en we vonden het ook heel aardig dat ze ons had uitgenodigd. Na wat stukken taart moesten we weer terug naar The Pines aangezien we 's avonds moesten werken.

De laatste week was heel erg druk. Er bleef een groep logeren en we hebben erg hard gewerkt. Vervolgens was het allemaal over en gingen behoorlijk wat mensen naar huis. Het werd dus erg rustig. Daarnaast moesten we van ons gebouw naar een ander gebouw verhuizen met onze spulletjes voor de laatste week. Het was een spookhuis en de eerste nacht is Sophie gelukkig bij mij komen logeren op de kamer. Ik durfde ECHT niet te gaan slapen. Gelukkig zijn de spoken lief voor me geweest en heb ik toch een goede nachtrust kunnen krijgen.

Op 18 oktober waren we uitgenodigd door Loraine van housekeeping om bij haar te komen eten. Ik had net dat skype gesprek met Jasmijn gehad en ik zat niet helemaal lekker in mn vel, maar goed, ik ging natuurlijk wel mee. En uiteindelijk was het zo zo zo zo zo zo leuk! Loraine is sowieso echt ontzettend aardig, maar haar man en zoon waren ook heel erg geïnteresseerd. De tafel was gedekt toen wij kwamen en het eten was lekker. Uiteindelijk een kampvuur gemaakt en mashmallows gegeten en we waren pas rond 11.15 terug. Voordat we volgend jaar terug naar huis gaan gaan we zeer zeker daar een nachtje met de tent in de tuin slapen. Nu al zin in!

En toen was het tijd om naar de stad te verhuizen! We mochten de auto van het resort gebruiken dus dat was heel prettig. Hij zat propvol! Onderweg naar het resort zijn we langs de Dutch/Canadian store gereden en daar heb ik lekker pepernoten en hagelslag gekocht! Rond 6.00 uur 's avonds kwamen we aan en hebben we lekker het appartementje ingericht. Ondertussen is het al helemaal mijn kamertje geworden :) Van die donderdag tot en met afgelopen zondag waren we vrij en maandag mochten we meteen aan de bak. Ik aan de Front Desk en Sophie bij Human Resources. Ik denk dat ik nu ongeveer 3,5 maand bij de Front Desk blijf en daarna ga ik nog Human Resources doen en Sales. De eerste dag aan de Front Desk was niet zo spetterend, alhoewel Alan, de manager echt ontzettend aardig is. Wouw echt geweldig. En de rest van de mensen trouwens ook hoor! Adam werkt mij in en is een zeer goede trainer. De eerste dag krijg je natuurlijk zoveel nieuwe informatie en kun je nog zo weinig zelf doen dat het niet zo leuk was. Mijn tweede dag kon ik al veel meer vragen van gasten beantwoorden, voelde ik me al veel meer op mijn gemak en checkte ik zelfs al mensen uit. Ik krijg regelmatig te horen dat ik het heel goed doe en dat ik de mentaliteit van de manier van service verlenen in mij heb. Het is een totaal andere wereld voor mij. Ik geloof dat ik nog nooit in een hotel heb gewerkt waar zo servicegericht wordt gewerkt. We hebben bellboys enzovoort, dus als gasten hulp nodig hebben met transport of hun bagage dan wordt dat zo voor hun geregeld. Je kunt gewoon veel makkelijker service verlenen als je genoeg mensen hebt die hetzelfde denken en het verblijf van de gast zo fijn mogelijk willen maken. Ik ben heel blij dat ik hier kan zien hoe je al die service kan aanbieden. Toen ik vandaag vroeg hoe mijn rooster van volgende week eruit ziet zei Alan dat ik van maandag van 10.00 tot 18.30 werk zodat ik check ins en outs goed kan oefenen. En hij zei dat ik de komende weekenden vrij zal krijgen. Toen ik heel verbaasd daarop reageerde zei hij: gezien de vergoeding die jullie krijgen moeten daar ook zeker een aantal 'benefits' tegenover staan, dus vandaar. Wat lief! Ik was blij verrast. Normaal worden stagaires juist expres voor de rot dagen ingeroosterd, maar hier wordt wel degelijk rekening gehouden met ons gevoel haha. Ik rekende erop dat ik 6 dagen per week zou moeten werken, maar niet dus! Helemaal prima!

Ik heb twee hele lieve brieven ontvangen. Eentje van oma Martha en eentje van oma Else. Morgen ga ik er weer even goed voor zitten om ze een mooie brief terug te schrijven. Bedankt lieve oma's. Het doet me heel erg goed om ze te lezen! Dikke kus!

Goed en wat staat er op het programma? Binnenkort ga ik met Dorine afspreken. De dochter van mijn Engelse docente Ms. Novick. Dorine studeert journalistiek hier in Halifax en Ms. Novick komt haar bezoeken. Zodra Nancy (Ms. Novick) hier is gaan we gezellig iets met zn drieën doen. Weer iets extra's om naar uit te kijken!

Het is al bijna november!!!! Dat betekend dat het in mijn hoofd ook al bijna december is!!!!!! En dan is het dus al bijna zover dat papa, Roosmarijn en Jasmijn komen!!!!!!! Het valt me trouwens op dat als ik de maanden probeer te schrijven dat ik bijna automatisch een hoofdletter wil gebruiken.

Nou, ik denk dat dat m weer was voor deze keer. Mijn zoektocht naar de typische Canadees staat op een laag pitje helaas. Wat me vooral zo opvalt is dat je hier in de supermarkt bijna automatisch een plastic tasje krijgt. En ze zijn hier gratis. Het dubbele is dus dat in een land waar iedereen zo op het milieu let, de tasjes door iedereen gebruikt worden. Ik zou denken dat iedereen zn eigen tas mee zou nemen om zn boodschappen in te doen. Ik had het er met William over en hij zei dat een bepaalde supermarkt op een gegeven moment een aantal cent vroeg voor een plastic tasje en dat er toen massaal geprotesteerd werd. En natuurlijk zijn die tasjes wel te recyclen, maar waarom recyclen als je net zo goed zelf een tas mee kunt nemen?

Oh en nog een genant nieuwtje. Sophie en ik passen niet meer in de pakken (suits) die we vanuit NL mee hebben genomen. Ik heb zoveel taart gegeten in Digby dat ik nieuwe pakken moest kopen vorig weekend. Vertel dat maar niet verder.

Vandaag kwam er een busje met Nederlandse producten langs de Westin en Guido, de General Manager is Nederlands. Hij gaf ons 100 dollar om producten te shoppen! Hartstikke lief. Nu hebben we dus allerlei spulletjes.

Okeee dat was m weer voor deze keer. Ookal heb ik het gevoel dat er nog veel meer te vertellen valt..

Ai Ai luitjes, tot de volgende keer!
Maak je maar geen zorgen om mij, ik red me wel!

Canadian kisses